اتوبوس های BRT پدیده ای نو ظهور در سیستم حمل و نقل عمومی شهر تهران است که جهت تسریع عبور و مرور کاهش زمان سفر طراحی و اجرا گردید مسیر این پروژه از میدان آزادی تا دپوی شرقی در نظر گرفته شده است.
سیستم اتوبوسرانی پر سرعت، نوعی سیستم حمل و نقل خیابانی مجهز به فن آوری های نوین است که دقت و سرعت سیستم حمل و نقل ریلی و انعطافپذیری حمل و نقل با اتوبوس را همزمان دارا می باشد و یکی از راهکارهای ساماندهی ناوگان اتوبوسرانی است.
مزایای استفاده از این سیستم روز به روز در دنیا گسترده تر شده و در حال حاضر کشور انگلیس بیشترین تعداد اتوبوس Guibeb را در دنیا دارد کشور آلمان و ژاپن هم تجربه استفاده از این اتوبوس ها را دارند.ادامه مطلب...
بدون هیچ تردیدی متروی تهران راه حل اساسی مشکل ترافیک است که در صورت بها دادن به آن می تواند بسیاری از گرفتاری های شهروندان تهرانی را در عرصه های مختلف حل کند. لذا بررسی این وسیله حمل و نقل عمومی خالی از لطف نیست.
تاریخ احداث راه آهن شهری در تهران به ??? سال قبل، برمی گردد. تاسیس تراموای شهری، از جمله نکات پیش بینی شده در امتیاز نامه ای بود، که به نام بارون جولیوس دو رویتر ثبت شده بود. امتیاز دهنده قرار داد مشیرالدوله، صدر اعظم ناصرالدین شاه، بود.
بر این اساس، رویتر امتیاز استخراج و بهره برداری از تمام معادن و منابع طبیعی را در سراسر خاک ایران به دست گرفت و اجازه داشت برای احداث راه آهن سراسری ایران اقدام کند. تاسیس تراموای شهری نیز از جمله این امتیازات بود. امتیاز نامه فوق بر اثر مخالفت هایی پس از یک سال لغو شد و با جایگزینی بلژیکی ها، به جای رویتر انگلیسی، خط آهن تهران-ری احداث شد. در همان سال ها، یک خط آهن روی زمین، بین دروازه حضرت عبدالعظیم و میدان باغ شاه، به وجود آمد که به واگن اسبی معروف شد. این قطار از وسط خیابان های ری، چراغ گاز و سپه، روی ریل حرکت می کرد و به وسیله چند اسب کشیده می شد. این اولین و آخرین تراموای دایر شده در تهران تا سال ????ه.ش، بود. ادامه مطلب...
پل هوایی را برای خنده نساخته اند. کم فایده بودن مبلغ هنگفتی که بابت ساخت برخی عناصر شهری مانند پل های هوایی هزینه می شود، وقتی پررنگ تر جلوه می کند که با گذر از خیابان های مناطقی که دارای یکی از این نمادهای شهری هستند، متوجه می شویم شمارش تعداد افرادی که دقیقاً از زیر پل های هوایی و عرض خیابان عبور می کنند، برای انگشتان هر ? دست، کار شاقی است و در عوض انگشتان یک دست در همان زمان برای شمارش آنهایی که پل هوایی را برای عبور خود از عرض خیابان برگزیده اند، کفایت می کند.
مردم خوششان نمی آید
گذر کردن بسیاری از عابران پیاده از عرض خیابان، آن هم دقیقاً از زیر پل هوایی در مناطق مختلف شهر به امری عادی تبدیل شده است. افراد زیادی بی توجه به آنچه برای تسهیل امور روزمره و تأمین امنیت شان با صرف هزینه های کلان و با تلاش ارگان های مختلف ساخته می شود، در سطح منطقه در رفت و آمدند. نادیده انگاشتن پل ها معضلی است که از یک سو دست اندرکاران را که با صرف وقت زیاد، مطالعه و مکان یابی، تأمین بودجه و ساخت آنها را بر عهده گرفته اند، دلسرد کرده و از سوی دیگر رانندگان و در نهایت خود عابران را گرفتار می سازد.
یکی از رانندگان که در شهر شلوغ تهران به جابه جایی مسافر مشغول است، می گوید: «نمی دانم شهرداری چه اصراری دارد این همه پول خرج کند و پل هوایی بسازد. بیشتر مردم اصلاً دوست ندارند از پل عابر پیاده برای عبور و مرور استفاده کنند و گذشتن از زیر پل و عرض خیابان را ترجیح می دهند. مدت ها قبل نزدیک یکی از همین پل های عابر پیاده با یکی از عابران تصادف کردم و دیه استخوان پای او را هم پرداخت کردم ، در حالی که اگر از روی پل عابر عبور می کرد نه خودش ناقص می شد، نه من زیر بار این همه قرض می رفتم.» او می افزاید: «حالا تصادف من به کنار. خودتان را بگذارید جای دست اندرکاران که این همه هزینه می کنند و وقت می گذارند که پل هوایی بسازند. آن وقت بعضی ها تره هم برای پل هوایی خرد نمی کنند و خودشان و دیگران را گرفتار می کنند.»
ناگفته نماند که راننده ها وقتی با کسانی مواجه می شوند که از زیر پل های عابر خود را به سمت دیگر خیابان می رسانند برای تنبیه و یا شاید یادآوری این نکته که بالای سرشان پلی ساخته شده است، نه تنها از سرعت خود نمی کاهند که بر آن می افزایند و بوق های کرکننده را چاشنی این تنبیه می کنند. به جز باریک بودن عرض پل های هوایی و مجهز نبودن آنها به پله های برقی، یکی دیگر از عواملی که به عنوان یک مانع بزرگ برای استفاده از پل های عابر پیاده در شهر تهران است، پهن شدن بساط دستفروشان روی بعضی از پل ها است.
تلاش مأموران شهرداری برای جلوگیری از سدمعبر در خیابان ها و روی پل ها بسیار جدی به نظر می رسد اما به هر حال پدیده دستفروشی وجود دارد و دستفروشان اجناس شان را چه روی زمین و چه روی پل هوایی عرضه می کنند.
با این حساب پل های هوایی که خود به خود هواداران چندانی ندارند، بدون پله برقی و امنیت لازم و فضای کافی برای عبور، همان تعداد اندک مشتریان خود را نیز از دست می دهند.
عبور از پل هوایی نشانه شهری بودن شماست
کسانی که سابقه شهرنشینی بیشتری دارند و هویت شهری را درک می کنند و در ضمن از تحصیلات خوبی هم برخوردارند موضوع هایی از قبیل عبور از پل عابر پیاده را مدنظر قرار می دهند. در محلاتی که افراد احساس شهری بودن بیشتری می کنند و به شهر احساس تعلق اجتماعی دارند، نسبت به رفتارهای شهروندی وفادارتر و در واکنش به خدمات شهری و استفاده از مبلمان شهری حساس ترند، ولی کسانی که در حاشیه های شهر به زندگی مشغولند در برخورد با عناصر شهری از قبیل پل های هوایی حساسیت کمتری دارند. البته در استفاده از عناصر شهری، نیاز به فرهنگ سازی هم احساس می شود و فرهنگ پذیری مردم نیازمند آن است که عناصری که در این ارتباط مطرح می شوند، جملگی همگون عمل کنند تا تصادف فرهنگی به وجود نیاید. برخورد منطقی و استفاده بجا از پل های هوایی یکی از نشانه های توسعه یافتگی شهری است و در ردیف فرهنگ شهرنشینی تلقی می شود، اما این توسعه یافتگی هنوز در بینش و عملکرد برخی شهروندان رخ نداده و درونی نشده است. برای حل این مسأله نیاز به کارشناسی و آموزش وجود دارد. آموزش نیز باید درونی شود تا هر فرد آن را به عنوان نوعی تغییر رفتار با خود همراه کند.
روزنامه ایران
یکی از مشکلاتی که به معضل ترافیک پایتخت و کلان شهرهای کشور فشار زیادی وارد می کند، عبور عابران پیاده از مسیرهای غیر خط کشی و یا گذر از وسط خیابان های شلوغی است که دارای پل عابر پیاده نیز هستند.
با نگاهی به خیابان های شهر به کرات شاهد عبور افرادی هستیم که حتی با وجود پل عابر پیاده سعی دارند به هر شکل ممکن از میان خیابان و یا حتی گاردیل و نرده های میان بزرگراه هاعبور کرده و هر چه سریع تر خود را به آن سوی خیابان برسانند.
اگر چه این افراد در توجیه کار خود عجله را علت این کار می دانند، اما شاید علت اصلی این مشکل را بتوان در نبود فرهنگ عبور صحیح میان برخی عابران جست وجو کرد.
به اعتقاد کارشناسان برای رفع این معضل باید فرهنگ استفاده از پل عابر را در میان مردم نهادینه کرد و البته در این زمینه فعالیت هایی نیز تاکنون انجام گرفته است.
به عنوان نمونه احداث پله برقی برای پل های عابر پیاده، گامی موثر در راه ایجاد این فرهنگ میان شهروندان و تشویق آنان جهت استفاده از پل های عابر پیاده بود و همچنین در جدیدترین اقدام در این راستا می توان به افتتاح پل موزه پونه در خیابان کریم خان زند در مرکز تهران اشاره نمود.
با این که قبلاً عابران برای عبور از عرض ?? متری این خیابان (که با توجه به حجم خودروهای عبوری احتمال برخورد عابران با وسایل نقلیه در آن بسیار زیاد بود) حدود ?? ثانیه وقت لازم داشتند، اما هم اکنون برای عبور از این خیابان شش تا هشت دقیقه وقت گذاشته و علاوه بر گذر از پل عابر از سیستم های صوتی و تصویری، دستگاه خودپرداز، دستگاه عرضه نوشیدنی آن هم استفاده کرده و حتی به تماشای ماهیان زیبای داخل آکواریوم این پل موزه نیز می ایستند.
همچنین امکانات جانبی و وجود گالری عکس متشکل از ?? تصویر از فعالیت های سازمان منطقه ویژه اقتصادی نفت و گاز پارس سبب می شود تا شوق بیشتری میان مردم برای استفاده از این پل عابر به وجود آید.
بی تردید اجرای چنین طرح هایی علاوه بر ایجاد زیبایی در بافت شهری و ارتقای سطح فکری و هنری جامعه موجب افزایش سطح فرهنگ شهرنشینی میان شهروندان نیز خواهد شد و استمرار آن می تواند تاثیر شگرفی در نهادینه کردن این فرهنگ میان مردم داشته باشد.
و در این بین استقبال پرشور مردم از افتتاح پل موزه پونه بهترین ضمانت برای موفقیت چنین طرح های سنجیده ای و ادامه اجرای چنین پروژه هایی است.
محمدحسین فروزان – روزنامه جوان
چکیده
در سال های میانی سده گذشته اغلب شهرسازان و برنامه ریزان حمل و نقل درون شهری اروپا با دیدگاهی اتومبیل گرا. سفرهای درون شهری را برنامه ریزی و شبکه ارتباطی شهرها را بر اساس آن طراحی می کردند. اما در چند دهه اخیر این دیدگاه تغییر یافت و به شیوه شهرسازی انسان گرای گذشته گرایش پیدا کردند. نتیجه این رویکرد به رسمیت شناختن سفرهای پیاده و دوچرخه در شبکه ارتباطی شهرها بود. با گزینش این شیوه سعی شد مشکلات تردد در شهرهای بزرگ از جمله آلودگی های مختلف ناشی از تردد اتومبیل کاهش یابد. در خصوص این هدف ضوابط و معیارهایی نیز ارایه شد که با شرایط آن کشورها کارایی خود را به خوبی نشان داده است. در واقع تدوین این ضوابط بر اساس ویژگی های اقلیمی. اجتماعی و فرهنگی آن کشورها انجام گرفته که تعمیم آن در مکانهای جغرافیایی دیگر جای تعمق و بررسی دارد. در این مقاله امکان سنجی ایجاد مسیرهای پیاده و دوچرخه بر اساس شرایط محلی و ویژگی های محدوده هسته مرکزی تهران بررسی شده است.
کلمات کلیدی
ویژگی های اقلیمی – شهرسازی اتومبیل گرا – مسیرهای پیاده – مسیرهای دوچرخه
نویسنده : دکتر فریدون قریب / نشریه شماره : 19, (1383/7/1)_ واحد : پردیس هنرهای زیبا
برای دریافت کامل مقاله به صورت PDF روی لینک زیر کلیک کنید :
کاربرد حمل و نقل بعنوان ابزاری در جهت کاهش فقر (طرح توسعه مشاغل خرد در نایروبی، کنیا)
هدف این طرح :
بمنظور نیل به هدف افزایش کاربرد حمل و نقل غیر موتوری شهری، گروه "توسعه فن آوری نیمه پیشرفته شرق آفریقا"ی سازمان ملل متحد (ITDG-EA) طراحی سه گونه جدید دوچرخه و یک تاکسی دوچرخه ای را برای جوامع شهری منتخب در نایروبی معرفی خواهد کرد. این جوامع، انجمن "کایول جوا کالی" و انجمن جمع آوران زباله "ماکورو" می باشند. طرحهای جدید نتیجه مشاورات و همکاریهای "زیستگاه سازمان ملل"، "کایول جوا کالی" و ITDG-EA هستند. سرمایه گذاری بر روی این طرح از سوی "زیستگاه سازمان ملل" و در جهت ایجاد تحرک شهری در بخش حمل و نقل و واحدهای بازیافت زباله صورت گرفته است. این طرح، هم اکنون در مرحله آزمایش قرار دارد و قصد آموزش صنعتگران "کایول جوا کالی" و توجیه دیگر اعضاء این انجمن و عموم جامعه را دارد.
وظائف ITDG
-- این گروه وظیفه تهیه و تدارک یک طرح توسعه آزمایشی را برای ایجاد ملحقات سه گانه ای به دوچرخه ها، شامل یک زباله جمع کن، یک تخت بلند و یک کیوسک اغذیه فروشی سیار خواهد داشت. ITDG همچنین یک تاکسی دوچرخه ای را بطور آزمایشی راه اندازی خواهد کرد.
-- اضافه کردن قطعات اضافی بر روی دوچرخه ها و امتحان آنها برای اطمینان از کار کردن صحیح پیش از ارائه آن به بازار
-- تهیه یک قالب بندی برای جمع آوری اطلاعات خام و پردازش شده آزمایشات در طول روند انجام آنها
-- استفاده از اطلاعات بدست آمده برای معرفی محصولات
-- آموزش صنعتگران منتخب انجمن "کایول جوا کالی" برای ساخت دوچرخه های جدید. انتخاب این گروه باید فقط از طریق ITDG-EA صورت پذیرد.
-- مستند سازی تجربیات طرح جدید بمنظور انتشار آن
-- برپایی جلسات بازبینی فنی در صورت لزوم
-- کشیدن نقشه دوچرخه های توسعه یافته و در اختیار قرار دادن آنادامه مطلب...
موتوریزه شدن سریع و سرمایه گذاری ناکافی در برنامه حمل و نقل شهری در کنار مدیریت عبور و مرور نادرست در کشورهای در حال توسعه، شمار زیادی از تصادفات جاده ای، مرگ و جراحت، آلودگی هوا و فقدان سازندگی اقتصادی را سبب شده است.
بزرگترین مشکل برنامه مدیریت طراحی حمل و نقل شهری سازمان ملل متحد که نام "زیستگاه سازمان ملل" را به خود گرفته است؛ یافتن راههایی برای ارتقاء سازندگی و شرایط پیشرفته زندگی و کار برای جمعیت شهری بوسیله برآوردن صحیح نیاز حمل و نقل، آنهم بگونه ای اقتصادی و با در نظر گرفتن محیط زیست و از نظر اجتماعی پایدار است.
سیستمهای پایدار ارتباطات و حمل و نقل
سیستمهای ارتباطات و حمل و نقل، کلید انتقال کالا، مردم، اطلاعات و ایده ها هستند. آنها همچنین کلید دسترسی به بازار، اشتغال، مدارس و سایر تسهیلات اجتماعی؛ چه در شهرها و چه در بین شهرها؛ و در نقاط روستایی و مناطق دور افتاده می باشند. بخش حمل و نقل، مصرف کننده اصلی انرژی غیر تجدید شونده و زمینهای شهری است و در عین حال شریک عمده آلودگی، راهبندان و تصادفات می باشد. سیاست یکپارچه حمل و نقل و کاربرد زمین و برنامه ریزی می تواند آثار منفی سیستمهای حمل و نقل فعلی را کاهش دهد. مردم فقیر، زنان، کودکان، جوانان، سالمندان و معلولین بخاطر کمبود دسترسی و ایمنی، گرانی، و ناکافی بودن سیستم حمل و نقل در معرض آسیب هستند. توسعه در فن آوری ارتباطات می تواند اثر مهمی بر فعالیت اقتصادی و الگوهای اسکان انسانی داشته باشد.ادامه مطلب...
