وظائف انجمن کایول جوا کالی

-- آزمایش سه نوع از دوچرخه های توسعه یافته جدید؛ بعنوان مثال: نمونه تخت صاف، تاکسی دوچرخه ای و کیوسک اغذیه فروشی سیار. گروه زباله جمع کن "موکورو" نیز کارآیی زباله جمع کن را خواهد سنجید.

-- بکار بستن برنامه ای در جهت دنبال کردن آثار فن آوری جدید  که بمنظور افزایش ظرفیت حمل و نقل ITDG-EA معرفی شده است؛ و اعلام نتایج این مطالعات به "زیستگاه سازمان ملل".

--  در اختیار گذاشتن اطلاعات خام و پردازش شده لازم در پایان مرحله آزمایش دو هفته ای

-- بکارگیری دوچرخه های توسعه یافته برای نیل به اهداف این مطالعات در طول مرحله آزمایش. انجمن "کایول جوا کالی" پس از طی مرحله آزمایشی، مالک این دوچرخه ها خواهد بود.

-- بعمل آوردن اقدامات امنیتی کافی بمنظور جلوگیری از گم شدن ویا سرقت دوچرخه های مذکور. هر گونه آسیبی به این دوچرخه ها باید با خرج خود انجمن "کایول جوا کالی" مرمت گردد و تعمیرات نیز متعاقبا گزارش شود.

-- اعطای مجوز به ITDG-EA و "زیستگاه سازمان ملل" برای عکسبرداری در طول تحقیقات و یا انتشار نتایج این مطالعات.

سیاست خانه سازی سازمان ملل متحد

طبق پاراگراف پنجاه و سوم دستور جلسه زیستگاه سازمان ملل، بیش از یک میلیارد نفر در حال حاضر فاقد پناهگاه مناسب هستند و در شرایط فقر غیر قابل قبولی زندگی می کنند. اکثریت عمده ای از این افراد در کشورهای در حال توسعه سکونت دارند و بدلیل گسترش فقر در شهرها، شمار فزاینده ای از آنان در شهرها ساکنند. در واقع، گسترش بی رویه خانه ها و کوخها در کشورهای در حال توسعه بسیار سریع است و خود به جلوه بارزی از فقر اجتماعی تبدیل گردیده است. بر اساس آمار "زیستگاه سازمان ملل"، حدود 924 میلیون نفر در سال 2001 در کوخها و بیغوله ها زندگی کرده اند. این، خود، دلیل روشنی است بر اینکه چرا بهبود شرایط زندگی در کوخها بعنوان هدف اصلی بیانیه سازمان ملل در هزاره سوم که در سال 2000 توسط رهبران جهان پذیرفته شد؛ در آمده است.

پاراگراف 65 دستور جلسه زیستگاه سازمان ملل به این نکته اشاره می کند که سیاست ساختن سرپناه در کل، و سیاست خانه سازی بطور جزئی، نقش مهمی را در این موقعیت ایفاء می کنند. در واقع، این دستور جلسه تاکید می کند که «فرمول سازی و ارزشیابی متناوب و بازبینی سیاستهای سرپناه سازی، شالوده و اساس فراهم کردن پناهگاه مناسب برای تمام افراد می باشد».

اگر بخواهیم اختصاصی تر این موضوع را بررسی کنیم؛ دستور جلسه مذکور اظهار می دارد که هدف سیاست سرپناه سازی باید خلق چارچوبهایی در جهت ایجاد سیستمهای واگذاری پناهگاه، آنهم بصورتی کارآمد و موثر باشد.

بصورت جزئی تر این نوشته بیان می دارد که سیاست خانه سازی باید توجه کافی به نقش بخش خصوصی داشته باشد. «سیاستها باید همچنین کسانی که در بسیاری از کشورها، بخصوص جوامع در حال توسعه، شخصا و یا بصورت گروهی بگونه موثری در کار تولید واحد های مسکونی هستند را تشویق و حمایت کند».

در پایان، و از همه مهمتر، این بیانیه تاکید می کند که سیاستها باید پاسخگوی نیاز های عدیده کسانی باشد که متعلق به قشر آسیب پذیر و محروم جامعه هستند.

فعالیتها: سیاستهای خانه سازی و برنامه های مربوطه

سیاستها و برنامه های پیشرفته یکی از عوامل مهم نیل به هدف ایجاد سرپناه مناسب برای همگان است. توسعه سیستم واگذاری مسکن ارزان قیمت و مناسب، یکی از اجزای اصلی این سیستم است. علاوه بر آن، این نکته حیاتی است که واگذاری مسکن، سیستم مدیریت و نگهداری بتواند نیازهای گوناگون افراد را برآورده سازد. برآوردن این نیازها هم در سطح خانه های شخصی و هم اجاره ای است. در کنار آن، باید تمام دست اندر کاران، چه دولتی و چه سازمانهای اجتماعی ، همه در توسعه فرایند خانه سازی نقش داشته باشند.

سازمان HPDS در برآورده سازی این منظور، توان خود را مصروف حمایت و ارائه مشاوره در زمینه های زیر کرده است:

-- فرمول سازی و بکارگیری سیاستهای خانه سازی بصورت موثر

-- به روز سازی، نگهداری و مدیریت خانه های موجود

-- واگذاری سریع و مناسب خانه های ارزان قیمت

-- ایجاد ارتباط بین توزیع درآمد و سرپناه

-- خانه های اجاره ای

-- خانه سازی مشترک

-- برآوردن نیازهای خاص طبقه محروم و آسیب پذیر جامعه

منبع : http://www.shirazcity.org/Home/newsletter.html