اولین شهروند بوستون، "ویلیام بلکستون"، به تنهایی بر روی تپه "بیکن"و بمدت 5 سال زندگی کرد؛ آنهم قبل از اینکه ساکنان اولیه شهر در سال 1622 وارد شوند. اکنون، این همسایگی منزلگاه بیش از 10000 نفر انسان است.
در طول 350 سال، بوستون بالندگی خود را ادامه داده است. در واقع، ناحیه مرکزی آن در طول چندین قرن سه برابر افزایش یافته است. این اتفاق بزرگ تنها بخاطر پیوستن شهرکهای اطراف به آن بوقوع نپیوسته است؛ بلکه رشد بوستون نتیجه اجرای طرح مبتکرانه دفن زباله ها بود که توسط "بک بی" ابداع شد. در اینجا شما را هر چه بیشتر با همسایگی های بوستون آشنا می کنیم.
بک بی (Back Bay)
"بک بی" که روزگاری استخر آب راکدی واقع در پشت باغ عمومی شهر بود؛ اکنون گلچین ساختمانهای بوستون را در خود جای داده است. با گذر از خیابان "نیو بری" دسته ای از تالارهای مدرن را در برابر چشمان خود خواهید دید و اگر از درون خیابان "کامن ولث" بگذرید؛ مجذوب ظریف ترین و زیباترین خانه های شهر از نظر طراحی خواهید شد. "بک بی" با ردیفی از خانه های تاریخی در کنار منطقه اقتصادی اش، مکانی زیبا و پر هیجان برای زندگی می باشد.
آلستون (Allston)
این همسایگی زمانی منزلگاه دامداری ها، کشتارگاه ها و صنایع بسته بندی گوشت بود. اما امروز، "آلستون" به مرکز گردهمایی و فعالیت تبدیل شده است. این همسایگی که عمدتا محل سکونت دانشجویان و زوج های جوان است؛ نیاز افرادی را که به دنبال چیزهای متفاوت و ارزان میگردند؛ ارضاء می کند. بسیار بعید است که در گوشه ای از این همسایگی، یک مغازه سمساری و یا مغازه فروش لباسهای دست دوم ارزان قیمت به چشم نخورد. در خیابان "هاروارد"، میخانه ها و بقالی هایی یافت می شوند که همه مواد اولیه خود را از قمارخانه های بزرگ و رستورانهای گرانقیمت وارد می کنند. کمتر لحظه ای در این همسایگی وجود دارد که در آن مردم، از پیر و جوان، در طول 24 ساعت شبانه روز در خیابانهای "آلستون" مشغول تردد نباشند.
بیکن هیل (Beacon Hill)
نوری که بر روی این تپه می در خشید و ساکنان را از هجوم بیگانگان آگاه می کرد؛ سالهای سال است که خاموش شده است. امروزه، "بیکن هیل" به جامعه ای صمیمی و متحد تبدیل شده است. خیابانهای این همسایگی و خانه های آجری آن در مجاورت باغ عمومی بوستون که اولین باغ گیاه شناسی آمریکا بود؛ قرار دارند. برگ طلایی ساختمان گنبدی شکل استانداری، زینت بخش تپه است و از درون باغ نیز قابل مشاهده می باشد. این همسایگی مکانی فوق العاده برای خانواده ها و آمیزه ای از معماری کلاسیک و فضای سبز بوستون است.
بوستون شرقی
بسیاری از همسایگی ها ادعای تنوع و متفاوت بودن را دارند؛ اما "بوستون شرقی" واقعا اینگونه است. این همسایگی همواره مکان مهاجران بوده است و در سالهای اخیر، منزلگاه مهاجرانی از سرتاسر آمریکای جنوبی و مرکزی، جنوب شرقی آسیا، هائیتی و اروپای شرقی گردیده است. "بوستون شرقی" مملو از مغازه ها و رستوران های شگفت انگیزی است که هر کدام معرف یک گروه نژادی خاص می باشند. رستورانهای قدیمی ایتالیایی در کنار کافه های برزیلی دلیلی بر این مدعاست. طراحی خانه های این همسایگی ترکیبی از بناهای تاریخی و مدرن است. در سالهای اخیر، مالکین خانه ها سعی بر حفظ بناهای تاریخی این محل بمنظور حفظ افتخارات گذشته خود داشته اند.
راسلین دیل (Roslindale)
"راسلین دیل" که بعضی وقتها به آن "راسینوپولوس" هم می گویند؛ نشانه ای از حضور جمعیت عظیم یونانی در آن است. این همسایگی، ابتدا بعنوان یک ایستگاه متروی سنتی شناخته شد. امروزه، یکی از ویژگیهای منحصر بفرد آن جمعیت متشکل از نژادهای گوناگون آن است که از کشورهای مختلف گرد هم آمده اند و "راسلین دیل" را خانه خود می دانند. میدان "راسلین دیل" که از آن به قلب این همسایگی یاد می شود؛ جایزه "اعتماد ملی در حفظ خیایانهای تاریخی" را کسب نموده است. هدف از اعطای این جایزه این بوده است که این میدان الگویی برای حفظ ارزشهای تاریخی در فرایند احیای مجدد اقتصادی گردد.
راکسبری غربی (West Roxbury)
در اصل قسمتی از شهرک "راکسبری" است. این همسایگی دولت محلی خود را در سال 1851 تشکیل داد و در سال 1874 به بوستون ملحق شد. این همسایگی در مجاورت دو همسایگی دیگر "راسلین دیل" و "هاید پارک" قرار دارد و شاهراه اصلی آن خیابان "سنتر" است که در دو سوی آن رستورانهای محلی و تاسیسات تجاری قرار گرفته اند. امروزه، خیابانهای سه خطه و خانه های اکثرا مجردی این همسایگی به آن جلوه یک حومه داده است. زندگی در این همسایگی حول محور فعالیتهای سیاسی و اجتماعی دور می زند و در کنار آن، کلیساهای محلی و تیمهای ورزشی جوانان نیز در کانون توجه هستند.
هاید پارک (Hyde Park)
"هاید پارک" آمیختگی واقعی زندگی شهری و حومه شهری است. این همسایگی بخاطر داشتن فضاهای سبز چشم نواز و مفید خود همچون زمین گلف "جورج رایت"، به خود می بالد؛ اما در کنار این همه فضای سبز، موسسات اجتماعی و مردم نیز روی دیگر این مکان را تشکیل می دهند. "هاید پارک" تنها مکانی است که شهردار بوستون آنرا "خانه خود" نامیده است.
ماتپن (Mattapan)
"ماتپن" در سال 1870، بعنوان قسمتی از "دورچستر" به بوستون ملحق شد. "ماتپن" نیز همانند دیگر همسایگی های زمان خود، بعنوان ایستگاه خط آهن و تراموا که دسترسی به مرکز بوستون را راحتتر می کردند؛ شناخته شد. "ماتپن" که اکثرا مسکونی است؛ جایگاه خانه های مجردی در کنار چند خانه متاهلی می باشد. میدان "ماتپن" که در آن خیابانهای "بلو هیل"، "ریور" و بزرگراه "کامینز" به هم می رسند؛ قلب تجاری این همسایگی را تشکیل می دهد.
دورچستر (Dorchester)
"دورچستر" بزرگترین همسایگی بوستون است و ضمنا قدیمی ترین آنها. این همسایگی چندین ماه قبل از تاسیس خود شهر بوستون ساخته شده است. تنوع تاریخی "دورچستر" در معماری خانه های قدیمی ویکتوریایی که متعلق به ثروتمندان بوستونی بوده است؛ تا خانه های چند خانواری مهاجرینی که بعدها به آنجا مهاجرت نمودند؛ جلوه گر است. در حال حاضر نیز "دورچستر" تنوع خود را حفظ نموده است. خیابان اصلی آن که همنام خودش است؛ خط واصل بین همسایگی های اطراف و مناطق فعال اقتصادی می باشد. "دورچستر" همچنین میزبان دانشگاه ماساچوست در بوستون و کتابخانه "جان اف کندی" است.
منبع: www.cityofboston.gov
