بناهای تاریخی ذاتاً پایدارند. حفاظت عمراستفاده از مصالح موجود و زیرساختی راافزایش می دهد و اتلاف انرژی را کاهش می دهد درضمن سیمای قدیمی شهرک ها وشهرها را حفظ می کند.
ساختمان موجود توانایی نگهداری30% انرژی ذخیره شده و عملکرد برای حیات سالم را دارد و پایداری با حفاظت شروع می شود. بناهای تاریخی بطور سنتی با ابعاد مختلف پایداری طراحی می شده است که در مقابل محوطه و اقلیم عکس العمل نشان می دهد. چند مورد از آن موارد در این مقاله مورد بررسی اجمالی قرارگرفته اند.
محوطه های پایدار
کاهش گرمای جزیره ای
پیش از سده های میانی قرن بیستم، اغلب نواحی که به پارک تبدیل شدند پوشش قبلیشان از درخت وشن بوده تا مشکلات ناشی از گل ولای را کاهش دهند، ونوع خاصی از آجرفرش سفید متخلخل کم ارزش مانند آجرفرش بنایی کاهش تاثیرات گرمای جزیره ای و خلق ارزش افزوده جهت کنترل جریان طوفان های توام با آب را شامل می شد. جایی که عملکرد آبهای جاری نیاز به فراهم کردن سد نفوذ ناپذیردرمقابل آب درزیر پوشش قبلی دارند جهت هدایت جریان آب به دستگاه تجزیه آب از روغن و یا یک دستگاه عامل متصل می شوند.
عرضه وتولید آب
احیاء مصرف آب
بر طبق مدارک تاریخی، حفاظت از آب بخشی از زندگی گذشتکان بود. آب باران در آب انبارها جمع و قابلیت استفاده مجدد میافت.بازیافت مجدد آب های آلوده، به روش مدرن اقتباسی از روشهای حفاظتی سنتی آب است.تشخص آبریزهای کم ارزش جاری یا توجه به انتخاب های مشابه فن آوری تاریخی .
انرژی واتمسفر
نمایش حداقل انرژی
• طرز کار پشت پنجره های تاریخی می تواند اعم گرمای به دست آمده را کاهش دهد.در ماههای گرم بستن پشت پنجره ها در صبح و گشودنشان هنگام غروب گرمای بدست آمده در طول روز را کنترل می کند.در ماههای سرد، برعکس عمل کردن روش فوق گرمای اتلاف شده راکاهش می دهد.این امر به طور خاص زمانی موثر است که ساختمان قابلیت حفظ دمای حجمی را داشته باشد.
• ساباطها، متناسب با مکان تاریخیشان،مفیدند، وبا میزان تابش فصلی خورشید کار میکنند.ساباط ها به طور شایسته ای طراحی شده اند به گونه ای که می توانند گرمای به دست آمده تا 65% ویابیشترکاهش دهند.
• در آب وهوای گرم، ساخت طاق نماهای عمیق جهت فراهم ساختن سایه در مدت گرمترین بخش روز در حالیکه اجازه ورود نور آفتاب را در طول روزهای سردوبخش سرد روزرامی دهند.طاق نماها همچنین زهکشی پشت بام ها را از شالوده ساختمان جدا نگه می دارد، حتی از ناودان و آب روها بی نیاز می کند.
• پایدار کردن بازشوها در طول فصل های معتدل نیاز به گرم وسرد کردن را کاهش می دهد.آموزش دادن ساکنین در استفاده از پنجره ها موثر است.دریچه بالایی پنجره هارا باز کرده و اجازه دهیدهوای گرم از بالا خارج شود.دریچه تحتانی پنجره را باز کنید تا جابجایی هوای سرد و گرم انجام پذیرد.این امر امکان اجرایی شدن در قاب بالایی دروپنجره های تاریخی را دارد وتهویه رادروضعیت مطلوب ممکن می سازد.اگرچه، قوانین انتشار حریق اجازه استفاده از دریچه های بالای پنجره هارا به صورت فوق نمی دهند زیرا منجر به شیوع حریق ویا دود ناشی از آن ازجایی به جای دیگر خواهد شد.
• دوپوش کردن سقف ها ی بلند باعث حفظ گردش هوا در داخل ساختمان می شود.
منبع : WBDG Sustainable Historic Preservation website
